Πελεκάνοι

Ο Ροδοπελεκάνος (Pelecanus onocrotalus) είναι το πιο σπάνιο από τα δύο είδη πελεκάνων που εξαπλώνονται στην Ελλάδα. Περίπου 700 άτομα έχουν εντοπιστεί στη χώρα και αναπαράγονται μόνο στη λίμνη Μικρή Πρέσπα στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Έχει το μεγαλύτερο άνοιγμα φτερών σε σχέση με όλα τα πτηνά εκτός από τα Άλμπατρος. Η διατροφή του αποτελείται από ψάρια. Το ράμφος του λειτουργεί όπως η απόχη των ψαράδων. Απειλείται εξαιτίας της διατάραξης  από τον άνθρωπο των περιοχών στις οποίες φωλιάζει ή αναζητά τροφή. Αξιοσημείωτο ότι αναζητά την τροφή του σε άλλες λίμνες της Μακεδονίας και όχι στην Μικρή Πρέσπα. Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση για την Προστασία της Φύσης (IUCN) θεωρείται Χαμηλού ενδιαφέροντος είδος (LC), ενώ στο Κόκκινο Βιβλίο για τα απειλούμενα ζώα της Ελλάδας χαρακτηρίζεται ως Τρωτό (VU).

Ο Αργυροπελεκάνος (Pelecanus crispus) είναι το μεγαλύτερο είδος πελεκάνου στον κόσμο, και το μεγαλύτερο πουλί του γλυκού νερού. Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί περίπου 3.500 άτομα σε 16 διαφορετικούς υγροτόπους. Αυτό το είδος φωλιάζει στη λίμνη Μικρή Πρέσπα, η οποία φιλοξενεί τη μεγαλύτερη αποικία των αργυροπελεκάνων στον κόσμο. Επίσης αναπαράγονται και στη λιμνοθάλασσα του Αμβρακικού καθώς και στη λίμνη Κερκίνη. Στην Ελλάδα απαντάται αριθμός ατόμων μεγαλύτερος του 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Eίναι το μοναδικό στον κόσμο απειλούμενο είδος, το οποίο όμως έχει αυξήσει τον αναπαραγόμενο πληθυσμό του στην Ελλάδα.  Γενικά δεν αντιμετωπίζει πλέον απειλές, κυρίως λόγω της ευαισθητοποίησης, ιδιαίτερα των ψαράδων, που πλέον δεν το καταδιώκουν.  Μόνο η ενόχληση στους τόπους φωλιάσματος μπορεί να θεωρηθεί σοβαρή απειλή, αλλά και αυτή έχει μειωθεί πολύ σε σχέση με το παρελθόν Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση για την Προστασία της Φύσης (IUCN), θεωρείται Τρωτό είδος (VU).